რაზე ოცნებობს "ოსკაროსანი" ანა ალექსიშვილი
ფერად ტანსაცმელში გამოწყობილი, ხუჭუჭა და წითელთმიანი გოგონას დანახვისას შეუძლებელია, ღიმილი შეიკავო: დადებითი ემოციებით დამუხტული ანა ალექსიშვილის განწყობილება უნებურად, გარშემო მყოფებსაც გადაედება ხოლმე. მუსიკისა და დრამის თეატრის მსახიობმა ღია წაბლისფერი თმა წითლად სპექტაკლის - "კარმენის" გამო შეიღება...
თმის ფერი და ვარცხნილობა
- ჩემი თმა ძალიან კომფორტულია: ხვეულია და როგორც უნდა გავიკეთო, მაინც ლამაზად გამოიყურება. ბავშვობაში, როცა დედა ვეღარ მვარცხნიდა, თმას მპარსავდა ხოლმე. ორიგინალური ვარცხნილობები, მაგალითად - ნახევრად გადაპარსული თმა მომწონს, მაგრამ ვინაიდან მსახიობი ვარ, ასეთ ვარცხნილობას ვერ გავიკეთებ. ერთადერთი, თმის ფერის შეცვლა შემიძლია. მაგალითად, სპექტაკლისთვის - "კარმენი" თმა წითლად შევიღებე! შეღებვის სურვილი ადრეც მქონდა, მაგრამ თმის ხარისხს ვუფრთხილდებოდი.
- ახლა თმას როგორ უვლი?
- არ იცი, რა დღეში ვარ! რაღაც ზეთებს, ნიღბებს ვისვამ. ზეთი ინდოეთიდან ჩამოვიტანე და საშინელი სუნი აქვს; ყარს, მაგრამ მაინც ვისვამ - ისედაც მშრალი თმა მაქვს, შეღებვისგან კიდევ უფრო მეტად გამოშრა და ვცდილობ, "აზრზე მოვიყვანო".
- თმის ასეთი ფერი სხვა როლების შესრულებისას პრობლემას ხომ არ გიქმნის?
- სხვათა შორის, თეატრში რეპერტუარი ისეა აწყობილი, რომ ჩემი წითელი თმა არც ერთი პერსონაჟის განსახიერებაში არ მიშლის ხელს. მაგალითად, "ზაფხულის ღამის სიზმარში" ელენეს ვთამაშობ, "მაკბეტში" - ჭინკა "ვარ" (იცინის)...
- თმის ფერის ასეთი მკვეთრი ცვლილება რისკი არ იყო?
- როგორ არა! თმას რომ მიღებავდნენ, მთელი თეატრი ფეხზე იდგა. უკვე მიშრობდნენ, დოი რომ მოვიდა და თქვა: - ვერ ვითმენ, ისე მაინტერესებსო. მეც ძალიან ვნერვიულობდი. წითელი თმა თეთრი კანის ადამიანებს უფრო მეტად უხდებათ, მე კი ხორბლისფერი ვარ, მაგრამ წითელი თმა მაინც "მოვირგე"; უფრო მეტიც - თმის ახალი ფერი ძალიან მომეწონა, აღფრთოვანებული ვარ! ჰოდა, ჩემი განწყობილება გარშემო მყოფებზეც დადებითად მოქმედებს.
- ალბათ ქუჩაში ყურადღებას იქცევ...
- კი, თან - თუ თმა გაშლილი მაქვს (იცინის). ჩემს დანახვაზე ყველას ეღიმება. შეიძლება, ზოგს არ მოსწონს, მაგრამ მთავარია, მე მომწონს და თავს კარგად ვგრძნობ. თავდაპირველად, დედამ წითელ თმაში რომ დამინახა, შეშფოთდა: - ვაიმე, ჩემს შვილს რა უქნესო?! ახლა შეეგუა. შეიძლება, მოსწონს კიდეც, მაგრამ არ მიმხელს (იღიმის).
მაკიაჟი და სახის კანის მოვლა
- ვიყენებ სახის კრემს, რადგან ძალიან მშრალი კანი მაქვს. კრემი ინდოეთში ყოფნისას ვიყიდე... რომ გითხრა, - სახის კანის მოვლაზე "გადამკვდარი" ვარ და კოსმეტოლოგთან დავდივარ-მეთქი, - მოგატყუებ. თუ სპექტაკლი არ მაქვს, ტონალურ კრემსაც არ ვისვამ, მიუხედავად იმისა, რომ ერთმა ვიზაჟისტმა მითხრა, - ვისაც მშრალი კანი აქვს, ზამთარში ტონალური კრემი სიცივისგან დაიცავსო. თუ გაპრანჭვის ხასიათზე ვარ, ტუშს ან კორექტორს (თვალის უპეების სიშავის დასაფარად) ვისვამ. მოკლედ, მაკიაჟი არ მიყვარს.
ვარჯიში და დიეტა
- ჯერჯერობით, სისტემატური დიეტა არ მჭირდება. ვცდილობ, 2 კილოზე მეტი არ მოვიმატო. ამას წინათ გერმანიაში, დაქალთან - დიანასთან ვიყავი. იქ ლუდს ვსვამდი, სოსისს, სტეიკს ვჭამდი, სეირნობის გარდა, სხვა საქმე არ მქონდა და 1-2 კილო მოვიმატე. საქართველოში დაბრუნებული, 1-2 დღე, საღამოს 6 საათის მერე აღარ ვვახშმობდი. შემდეგ, კოლუმბიაში გამგზავრებამდე, ორგანიზმის გამწმენდი 2-დღიანი დიეტა დავიცავი: დილით უზმოზე - 1 ვაშლი და 1 ჭიქა გამოხდილი წყალი; შუადღისას - 2 ბანანი და 2 ჭიქა გამოხდილი წყალი, მერე ანანასი, ბალი, მარწყვი... ამ პროდუქტებით ორგანიზმი "იწმინდება".
ცურვა ძალიან მიყვარს. თუ დრო მაქვს, ვცდილობ, აუზზე წავიდე. იოგაში ვარჯიშის დაწყება მინდა. სირბილიც მაგარია - ყველა კუნთს ავარჯიშებს. აუზზე სარბენი ბილიკიც არის და დროს სირბილსაც ვუთმობ ხოლმე. კარგი იქნებოდა, დილით ადგომას და სირბილს რომ ვახერხებდე...
სამოსი და ფეხსაცმელი
- შოპინგი ძალიან მიყვარს. მაღაზიაში შესული, უამრავ რამეს ვყიდულობ. სამოსის შერჩევისას ბევრს არ ვფიქრობ. მთავარია, მომეწონოს. მხიარული ფერები მიყვარს. ჩაცმის საკუთარი სტილი მაქვს, ოღონდ - არ ვიცი, რა ჰქვია: არც კლასიკურია და არც - სპორტული.
ქუსლიანი ფეხსაცმელი მომწონს და მიმამჩნია, რომ ქალს ძალიან უხდება, მაგრამ ჩემთვის არაკომფორტულია. როცა საჭიროა, ასეთ ფეხსაცმელსაც ვიცვამ და მიხდება კიდეც, მაგრამ ჩემი სტილიდან "ამოვარდნილი" გახლავთ. ძირითადად, "ბალეტკები" და ფერადი კედი მაცვია...
სამკაული და აქსესუარები
- ტყავის, ქსოვილის ან ხისგან დამზადებული სამაჯურები მაქვს. ამ მხრივ, არასტაბილური გემოვნების ვარ. მაგალითად, შარშან მკლავზე წვრილი სამაჯური მეკეთა - ტატუს ჰგავდა, მერე მომბეზრდა და სამკაულებს საერთოდ არ ვიკეთებდი... ყურები გახვრეტილი მაქვს, მაგრამ საყურეს იშვიათად ვატარებ.
საქმე
- მუსიკისა და დრამის თეატრის მსახიობი ვარ. მოგეხსენებათ, "კარმენის" პრემიერა ლონდონში შედგა; შემდეგ ამ სპექტაკლით ინდოეთში, თეატრალურ ფესტივალზე გავემგზავრეთ. მთელ ინდოეთში პლაკატები იყო გაკრული ჩემი გამოსახულებით! სცენა ღია ცის ქვეშ გახლდათ. 2000 მაყურებელი გვყავდა. სცენაზე გასვლისას ძალიან მაგარი შეგრძნება დამეუფლა, ემოციებისგან თმა ყალყზე მქონდა!.. ქუჩაში ინდოელები უცხოპლანეტელივით მიყურებდნენ: მათთან შედარებით, ძალიან თეთრი ვიყავი, თან - წითელი თმა მქონდა (იცინის)...
ვერ ვიტყვი, რომ თეატრი ჩემთვის ყველაფერია და მხოლოდ აქ უნდა ვიყო; ტელესივრცე ძალიან მაინტერესებს და კინოში მუშაობასაც სიამოვნებით განვაგრძობ. სხვათა შორის, "ოსკარი" "დავიმსახურე": მეგობარმა მითხრა, - "ოსკაროსანი" მულტფილმის - "ბრეივი" პერსონაჟი წითელთმიანი გოგონა ძალიან გგავსო და "ოსკარი" მაჩუქა (იცინის). ვიმედოვნებ და დიდი სურვილი მაქვს, რომ ამ საჩუქრის გვერდით, ნამდვილ "ოსკარსაც" დავდებ...
ოჯახი
- დედა - ნინა ჰირკოვა რუსი (სარატოვიდან) გახლავთ. სულ მეხვეწება: ნორმალური ტანსაცმელი იყიდე და ჩაიცვი, "ბომჟივით" ნუ დადიხარო. რა ვქნა, ყოველდღე ქუსლიანი ფეხსაცმლით ვერ ვივლი. დედა მკაცრი და მზრუნველია. საჭირო დროს საჭირო რჩევებს მაძლევს და ზუსტად ვიცი, ჩემ გამო თავს გაწირავს.
მამა დედისგან რადიკალურად განსხვავებულია: თბილი და მოსიყვარულე გახლავთ. არ მახსოვს, ხმა აემაღლებინოს. ბუნჩულა და საყვარელია. სულ მეუბნება: - რა ვიცი, შვილო, როგორც გინდა, ისე იყოსო (იღიმის).
გვერდით ძალიან კარგი ბიჭი - ლევანი მყავს. ხანდახან ვფიქრობ, ერთად ცხოვრების გადაწყვეტილება ადრე უნდა მიგვეღო-მეთქი. მასთან თავს ძალიან კარგად და მშვიდად ვგრძნობ. მიხარია, რომ ასეთი კარგი ადამიანი მყავს და მიყვარს. ლევანი ჩემი ნაწილია, თუმცა სხვა წყვილების მსგავსად, ჩხუბი და კამათი ჩვენც მოგვდის ხოლმე.
დასვენება და გართობა
- ჩვენს სახლში სულ მეგობრები არიან. თავისუფალ დროს მათთან ერთად ვატარებ და დილაობით ზოგი ჭურჭელს რეცხავს, ზოგი - იატაკს წმენდს (იცინის)... მეგობრებთან ერთად კაფეებსა და კლუბებსაც ვსტუმრობ. ქალაქგარეთ გასვლაც მიყვარს.
მე და ლევანი ვცდილობთ, ზაფხულში საზღვარგარეთ დავისვენოთ, რადგან იქიდან დადებითად დამუხტულები ვბრუნდებით.
ეთო ყორღანაშვილი
ჟურნალი ”გზა”
